Piszemy opowiadanie

Ja zacznę !

Owe stworzenie spojrzało stęsknionym wzrokiem na zapadające słońce. Chowało się za gęstwinami boru, jakby chciało ucieć przed wszechogarniającym świat mrokiem. Zamknął oczy jakby chciał się rozkoszować każdym ginącym promykiem, kiedy oczyma wyobraźni zaczął wracać do przeszłości w której.......

... Słońce było jeszcze młode i jasne. Otworzył oczy. Na horyzoncie pozostała tylko różnorodna paleta barw rozlanych po wieczornym niebie. Gdzieniegdzie na niebie rozbłyskały pierwsze gwiazdy a srebrzysty księżyc powoli wtaczał się na nieboskłon. Robiło się też chłodniej. Dlatego postanowił schronić się wgłąb domu...

....w którym od dawna już nie bywał.Gdy tylko zobaczył te małe mebelki uśmiech pojawił mu sie na twarzy.Podszedł do kominka i rozpalił ogień. Usiadł w swoim bujantym, żółtym fotelu i zasnął. Czuł, że już jest bezpieczny aż tu nagle....

...usłyszał, że coś czai się pod jego maleńkimi drzwiami... Wyjrzał przez okno, ale jedyne co zobaczył, to granatowe niebo usiane milionem gwiazd. Przyczaił się więc koło starej aksamitnej zasłony, przyłożył oko do dziurki od klucza, nastawił spiczaste uszka i zaczął nasłuchiwać...

... dlatego iż był pewien, że ktoś obserwuje jego chatkę. Przypomniał sobie, że w szafie trzymał starą laskę, która podpierał sie jego dziadek gdy wychodził na polowanie. Szybko ruszył w kierunku szafy, aby mieć się czym obronić gdy nadejdzie nieprzyjaciel. Cały czas stał pod drzwiami, aż tu nagle ktoś nacisnął na klamkę okazało się, że to ....

...tylko wiatr i księżyc, który właśnie wyjrzał zza drzew i kładzie cienie na jego firankach. Odetchnął z ulgą. Odstawił zabytkowy kostur na miejsce i wrócił, by zamknąć drzwi. Zasunął okiennice i zasłonił okna. Następnie skierował swoje kroki do kuchni. Rozpalił ogień na palenisku pod czajnikiem i usiadł na krześle przy dużym, dębowym stole. Pokroił chleb, szynkę i pomidory. Woda gotowała się już, więc wstał, by zaparzyć sobie herbatę...

gdy podszedł do czajnika jego niezgrabny ruch wytrącił go znad paleniska. A to pech !- pomyślał i postanowił wyjść na zewnątrz trochę ochłonąć po tych wszystkich nietrafnych podejrzeniach. Spojrzał wysoko na sklepenie i uważnie zaczął się przyglądać ciekawej konstelacji. Przypomniało mu to o jego Przewodniczce. Zastanowił się jakby to było, gdyby nie opuściła go ?? Może wszystko potoczyłoby się zupełnie inaczej.. Obiecała świecić mu na Drodze Życia zawsze i wszędzie. Ale nie zasłużyl na takiego Przewodnika, wiedział o tym. Posród licznych prób, jakimi obarczała go, znalazła się jedna, której nie potrafił dokonać. Był zbyt głupi na to, żeby jeszcze interesować się sensem życia. Za młody na takie skomplikowane przemyślenia. Ale od kiedy porzuciła go by przenieść się na Bezkresne Niebo nie mógł już nic poradzić. Zaczął z żalem na głos wspominać jej imię-Indirwadi, Indirwadi, gdzieżeś jest moja droga, Powierniczko. Przez to, że go opuściła, musiał teraz tak podle żyć, na wygnaniu. ale nie miał do niej żalu; tak miało być.....

...oderwał się od tych przybijających myśli i udał się na spoczynek.
Z rana wszystko wydawało się zupełnie inne. Wczesne, wiosenne słońce wychylało się właśnie znad wiecznie ośnieżonych szczytów gór. Rześkie, poranne powietrze sprawiało, że krew w żyłach płynęła raźniej i weselej... Tego dnia miał go odwiedzić stary przyjaciel. Cieszył się z tej wizyty tak bardzo, bo przecież dawno go nie widział, że już od rana oczekiwał na niego i odliczał czas na starym zegarze odziedziczonym po rodzicach...

.... Zaczął sprzątać w m,ieszkaniu , bo miał ejszcze chwile czasu. Wziął do ręki swoją magiczną miotłę. Ruszają nią w lewo i prawo czyścił podłogę , żeby lśniła gdy przyjdzie długo oczekiwany gość. Powycierał kurze, ładnie i równo postawił krzesełka. Nawet książki na szafce stały w równych odległościach. Wstawił wodę na herbatę i podszedł do okna, aby zobaczyć czy ktoś sie nie wyłania zza drzew. Położył obrus na swoim dębowym stole, świecznik i owoce. Chciał bardzo miło przyjąc swojego przyjaciela. Nagle usłyszał pukanie do drzwi ......

...Podbiegł lekko do tych starych, dębowych drzwi. Położył rękę na mosiężnej klamce, przekręcił klucz w zamku. Nacisnął energicznie klamkę i pchnął drzwi...

Zobaczył Paris Hilton,Britney Spears i Jessice Simpson.Zląkł się,gdyż nie wiedział,czy nie jest to sen,bardzo zły sen,w którym ktoś go przesladuje.Zacząl przecierać oczy.Jednak nie spał.Widzial je na zywo.Właśnie przed nim stały.Nagle Paris powiedziała:

gratuluję Sosna, ze się wczułaś w klimat ! a myślałam, ze robimy fajna powieść fantasy ;/

Mnie też to zaczęło wyglądać na fantasy i do tego sympatyzujące z "Władcą..."... ale spoko Smile

Ma ktoś pomysł co z tym dalej zrobić? Sosenko Smile

?

- zostaniesz Darkiem Waderem i bedziesz pomagał nam produkować nowe blond klony.
Nie wiedział co powiedzieć, taki koszmar to go jeszcze w życiu nie spotkał !!!!!Myślał i myślał co może powiedzieć tak, by nie urazić gości. Powiedział, ze niestety, ale jest za bardzo zajęty najnowszym projektem. Przerabianie płatków śniadaniowych na tosty może zmienić dzieje !!!!! Więc niestety ale nie, jednak, jeżeli uwzięły się na jakiegoś porządnego konstruktora, to za tamtym pagórkiem mieszka Szajbinek Rozwalus. On z chcęcia się zajmie tym projektem. Kiedy odeszły wreszcie poczuł się wolny. I załatwił jeszcze tego Rozwalusa, co kiedyś zamiast niego wygrał konkurs naukowy ....

...dotyczący fenotypicznych różnic wynikający z dorastania klonów danego osobnika w skrajnie różnych warunkach społeczno-ekonomiczno-środowiskowo-wychowawczo-gramatyczno-ekologiczno-literacko-poetycko-lingwistycznych. W ten czas ów stworzenie po raz czwarty dnia płynącego wstawiło wodę na herbatę by wreszcie skosztować tego no picia takiego co sie słodzi i cytrynką doprawia. Gdy zobaczył, że ogień przygasa, poszedł więc narąbać drewna. Gdy stanął przed komórką zobaczył że nie ma tam mleka więc poszedł do spiżarki gdzie w lodówce znalazł drewno. Gdy wrócił do kuchni zastał tam trzy przesympatyczne trolle opychające się jego najlepszym kumplem, a co gorsza wypijały jego herbatkę. Załamany tym faktem, nie chcąc gotować wody po raz piąty, postanowił zastrzelić się łukiem. Wyobraźcie sobie jego minę gdy spostrzegł że jeden z trolli właśnie ostatnią strzałą wyciągał sobie z pomiędzy zębów jelito jego przyjaciela. Totalnie załamany faktem że nie ma się jak zastrzelić wyskoczył przez okno, wtedy jednak się okazało że mieszka na parterze i znowu mu się nie udało skończyć swojego marnego żywota. Ostatnia myśl jaka mu do głowy wpadła to sznur i gałąź. Gdy już wszystko przygotował i miał zeskoczyć ze stołka...